"ΓΕΡΟΣ" και άλλα διηγήματα.

Η  φωτογραφία  που  βλέπετε  είναι  αμέσως  μετά  την  λήξη  του  πρόσφατου  αγώνα  ΟΦΙ-ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ. Ο  τότε  προπονητής  του  ΟΦΙ  , και  πρώην  πλέον , Γιάννης  Παπαγεωργίου , ξιφουλκεί  εναντίον  του  νυν  προέδρου  της  Αναγέννησης  και  τέως  προέδρου  του  ΟΦΙ  , Ανδρέα  Ανατολιωτάκη  γιά γνωστούς  σε  όλους  μας  λόγους. Μιά  εικόνα  που  αν  την  δεις  όχι  εν  θερμώ , την  ώρα  που  συμβαίνει  δηλαδή , αλλά   αργότερα και  πιό  ψύχραιμα  δεν  μπορεί  παρά  να  σε  βάλει  σε  σκέψεις. Οταν  μάλιστα  ξέρεις ότι  πλέον  και  οι  δύο  πρωταγωνιστές  είναι  εκτός  ΟΦΙ ... Και  σε  βάζει  σε  σκέψεις  όχι  γιατί  ψάχνομε  το  δίκιο  και  το  άδικο  αλλά  γιατί  συνειδητοποιούμε  ότι  υπάρχει  μιά  περίεργη  μεταφυσική  στον  ΟΦΙ. Καλή  γιατί  παρά  τα  τόσα  στραβά  συνεχίζει  την  43χρονη  ιστορία  του , κακή  γιατί  πολλές  φορές  σκέφτομαι  ότι  έχει  μοναδική  ικανότητα  να  "τρώει  τα  παιδιά  του".

Και  δεν  μιλάω  τώρα  γιά  την  παραίτηση  και  την  απομάκρυνση  του  Γιάννη. Θα  γινόταν  κάποια  στιγμή , όπως  κάποια  στιγμή  πιθανώς  να  επιστρέψει  σαν  προπονητής  στον  ΟΦΙ. Προπονητής  είναι  συμβαίνουν  αυτά.

Απλά  όταν  πρωτοασχολήθηκα  ενεργά  με  τον  ΟΦΙ , πριν  μιά  δεκαετία  περίπου , υπήρχαν  δυό  άτομα  τα  οποία  είχαν  ένα  σταθερό  ρόλο  και  τα  έβλεπα  σαν  δύο  σταθερές  τότε. Για  μιά  τριετία  έκτοτε  αυτό  συνεχίστηκε. Ο  Ανδρέας  Ανατολιωτάκης  στην  θέση  του  προέδρου  και  ο  Γιάννης  Παπαγεωργίου  στην  θέση  του  μόνιμου  βοηθού  προπονητή  ανεξάρτητα  από  τις  αλλεπάληλες  αλλαγές  προπονητών  την  εποχή  εκείνη  στον  ΟΦΙ. Και  αυτή  η  φωτογραφία , και  μετά  και την  παραίτηση  του  Γιάννη  ειδικά , μου  δημιούργησε  διάφορους  συνειρμούς ...

Εν  πάσει  περιπτώσει  αφήνω  τα  μελό  και  τα  καταθλιπτικά  και  επιστρέφω  στον  "Γέρο" . Δεν  θα  γράψω  πολλά. Ούτε  θα  ασχοληθώ  με  το  πόσο  καλός  ή  κακός  προπονητής  είναι. Ούτε  με  το  πόσο  καλός  ή  κακός  χαρακτήρας  είναι. Ποσώς  με  ενδιαφέρουν  αυτή  τη  στιγμή , όπως  ποσώς  με  ενδιαφέρει  ακόμα  και  το  γεγονός  ότι  παραιτήθηκε. Θα  γράψω  μόνο  το  εξής. Ο  Γιάννης  είναι  από  εκείνους  που  έχουν  κάνει  κατάθεση  ψυχής  για  τον  ΟΦΙ  χρόνια  τώρα. Σχεδόν  πάντα  άμισθος. Χρόνια  ποδοσφαιριστής , χρόνια βοηθός  προπονητή , χρόνια  προπονητής. Αυτοί  οι  άνθρωποι  δημιουργούν  την  ιστορία  σε  μιά  ομάδα  , με  ότι  σημαίνει  αυτό. Δεν  έχει  σημασία  πόσο  επιτυχημένοι  ή  αποτυχημένοι  ήταν. Σημασία  έχει  ότι  ήταν  εκεί... Και  ο  Γιάννης  ήταν  εκεί. Και  σίγουρα  θα  είναι  πάντα  εκεί  με  την  καρδιά  του. Και  σίγουρα  θα  είναι  πάντα  εκεί με  την  φυσική  του παρουσία  όποτε  τον  ξαναχρειαστεί  η  ομάδα.